توهم پیشرفت و ترقی با برداشتن حجاب 17 دی روز مبارزه زنان با طاغوت
به گزارش مبل زیبا، ۱۷ دی بعنوان سالروز اعلام قانون کشف حجاب رضاخانی نخستین حرکت جدی رژیم طاغوت به تبعیت از غرب در مبارزه با اسلام بود که زنان ایرانی از همان اول با این پدیده مقابله کردند.
خبرگزاری مهر، گروه جامعه؛ بعد از جنگ جهانی اول و فروپاشی عثمانی مصطفی کما پاشا توانست با کودتا حکومت ترکیه را ساقط و اعلام جمهوری کند. او دست به کشتار عالمان دینی زد و با تغییر خطّ، لباس و اعلام منع حجاب، فرهنگ ملّت مسلمان ترک را دگرگون کرد.
همین اتفاق در افغانستان هم رخ داد. امان اللّه خان هم با تسلط بر افغانستان با عنوان تحوّل و ترقی به انهدام فرهنگ اسلامی افغانستان دست زد.
امّا در ایران این تحول کمی دیرتر شروع شد. رضا خان که در ابتدا مزورانه با حضور در دسته های سوگواری و در دیدار با علما خویش را موافق دین نشان می داد به تدریج در رفتار خود تغییراتی داد و با تبعید و زندانی کردن روحانیون و کشتن بعضی از آنان چهره دیگری از خود نشان داد.
وی در سال ۱۳۱۳ در مسافرت ترکیه، با همتای خود مصطفی کمال آتاتورک، دیدار نمود. برنامه های این سفر و رفت و آمدهای رضاخان نامعلوم است. اما میتوان حدس زد که وی از ترکیه به دیدار سران کشورهای غربی رفته باشد و یا بعضی از سردمداران اروپایی برای دیدار و توجیه وی به ترکیه آمده باشند. چونکه اقداماتی که وی بعد از سفر ترکیه انجام داد، بسیار تأمل برانگیز است.
اعلام کشف حجاب ۱۷ دی ۱۳۱۴
رضاخان چند ماه بعد از بازگشت از ترکیه در ۱۷ دیماه ۱۳۱۴ در دانش سرای مامایی همراه همسر و دخترانش برای نخستین بار رسماً فرمان ممنوعیّت حجاب را برای زنان اعلام نمود.
او بی حجابی را «اعطای آزادی به بانوان» خواند و مبادرت به ممنوعیت حجاب را گشودن «فصل جدیدی در زندگی زن ایرانی» دانست. بدین جهت برای ترویج بی حجابی برنامه های گسترده ای از سوی مسؤلان شهرها به اجرا در آمد. اجرای جشن های بی حجابی همچون این برنامه ها بود. خیلی از زنان و دختران خانه نشین شدند و از ترس مأموران، در نیمه های شب از کوچه های فرعی، دور از چشم مأموران برای کارهای بسیار ضروری از خانه بیرون می رفتند
از این تاریخ به بعد، استفاده از چادر یا هر سرپوشی، به جز کلاه های اروپایی، ممنوع اعلام گردید. زنان محجبه حق ورود به خیابان ها یا استفاده از وسایل نقلیه را نداشتند. کسبه هم مجاز به فروش اجناس به زنان با حجاب نبودند. آن هایی که جرأت می کردند در مقابل این بی قانونی خشونت بار ایستادگی کنند، با حمله و بی حرمتی مأموران شهربانی مواجه می شدند.
به دنبال فرمان رضاخان در «منع حجاب» مأموران شهربانی و پاسبان ها در کوچه و خیابان شهرها به اذیّت و آزار زنان و دختران محجّبه پرداختند. مأموران چادر و روسری و هر نوع پارچه شبیه آنرا با خشونت از سر زنان می کشیدند و پاره می کردند.
به وزارت معارف هم فرمان داده شده بود که در کلیه مدارس دخترانه، معلمان و دانش آموزان بدون حجاب باشند و در غیر این صورت به مدارس راه داده نشوند. کلیه حکام هم دستور داشتند از پذیرفتن زنان باحجاب که به ادارات رجوع می کردند، خودداری به عمل آورند
از این رو خیلی از زنان و دختران خانه نشین شدند و از ترس مأموران، در نیمه های شب از کوچه های فرعی، دور از چشم مأموران برای کارهای بسیار ضروری از خانه بیرون می رفتند. با اینکه رضاخان هدف خود از این اقدام را وارد کردن زنان در کار و مشارکت اجتماعی عنوان کرده بود اما باتوجه به اسلامی بودن جامعه ایران، زنان نسبت به این عملکرد واکنش سختی نشان دادند، برنامه کشف حجاب رضا شاه همینطور با مخالفت های گسترده ای از جانب روحانیون روبرو شد. زنان شاغل و همسران درباریان، ارتشی ها، تجار و غیره به اجبار کشف حجاب کردند و بانوانی که مخالف کشف حجاب بودند منزوی شدند و کمتر در جامعه حضور بهم رساندند.
شیوه های یکسان سه مأمور دست نشانده غرب بر سه کشور ترکیه، افغانستان و ایران نشان میدهد که غرب بعد از برخوردهای بسیار با ملّت های مسلمان به این جمع بندی رسیده بود که گرفتن مرزهای زمینی و گشودن دروازه کشورها کار مهمی است، امّا مهم تر از آن گشودن مرزهای اندیشه و باورهای یک ملّت است. آنها فهمیده بودند که رخنه در فرهنگ و ارزش های یک ملت بسیار کارسازتر است.
توهم پیشرفت و ترقی با برداشتن حجاب
بر اساس آن چه از تاریخ برمی آید بی حجابی و عریانی زنان برای نخستین بار بوسیله خاندان شوم پهلوی وارد ایران شد و قبل از آن سابقه نداشته است در حقیقت این امر به ملت ما تحمیل شد و مردم ما به سادگی این پدیده را نپذیرفتند.
با واقعه کشف حجاب و امثال این اتفاقات برای اغلب افراد جامعه ایران تفهیم شد که راه پیشرفت تقلید از غرب در ظواهر است. بدین جهت مساله پوشش عامل این پیشرفت نشان داده شد و مشارکت اجتماعی در پیشرفت و رسیدن به مدارج علمی به حاشیه رفت.
در زمان طاغوت یک خانم مسلمان نمی توانست در دانشگاه یا محیط آموزشی و مراکز علمی و فرهنگی به سادگی حجاب خویش را حفظ کند. بدین سبب غالباً رفتن در وادی علم برای زنان ممکن نمی شد مگر با برداشتن حجاب.
در این دوران عده ای هم بودند که اصلاً رسیدن زنان به مدارج بالای علمی، مشارکت در مسائل سیاسی، اجتماعی و تبدیل شدن او به عنوان عنصر انقلابی را باور نداشتند.
این در صورتی است که در انقلاب مشروطه و دیگر حوادث منتهی به انقلاب اسلامی زنان، با حجاب ضد حکومت وقت قیام کردند. بدین جهت خواست غالب زنان جامعه برای حضور در اجتماع و مشارکت سیاسی، فرهنگی و انقلابی از همان ابتدای ابلاغ قانون کشف حجاب تا وقایع منتهی به انقلاب اسلامی بر رعایت حجاب بوده است.
زنان ایرانی در آغاز کشف حجاب با خانه نشینی و در آستانه پیروزی انقلاب با حضور محجوب خود در میانه میدان همواره در مقابل این پدیده شوم ایستاده و در بعضی حوادث مانند قیام زنان مشهد در ۱۷ دی ۱۳۵۶ راهگشای سایر مردم جامعه در مبارزه با طاغوت بوده اند.
قیام زنان مشهد ضد حکومت پهلوی ۱۷ دی ۱۳۵۶
در هفدهم دیماه برخی از زنان مسلمان مشهد برای نخستین بار ضد حکومت پهلوی دست به اعتراض زدند. این نوعی اعتراض به تشکیلات حکومت پهلوی بود. هرچند این مساله در مطبوعات بازتاب چندانی نیافت، اما حضور زنان در این تظاهرات آغاز مبارزات مردم مشهد قلمداد می شود.
ماجرا از آنجا شروع شد که بانوان مدرسه اسلام شناسی و سایر مدارس علمیه بانوان تصمیم گرفتند، با به دست گرفتن قرآن و پلاکارد به یک راهپیمایی آرام بپردازند. این راهپیمایی بمنظور اعتراض به مراسم هفده دی (سالگرد کشف حجاب) انجام شد راهپیمایی را از خیابان های بازرگان، آزادی و خیابان شهدا شروع کردند و به قصد ورود به میدان شهدا حرکت خویش را ادامه دادند. در موقع حرکت شعار نمی دادند و شعارشان را روی پرده سفید نوشته بودند: «ما زنان خراسان، آزادی خواهران دربند را خواهانیم». نزدیک میدان شاه سابق، ماشین های نفر بر پلیس راه را بر تظاهرکنندگان بست و با حمله به صفوف زنان و ضرب و شتم آنها، هفده نفر را دستگیر کردند.
رهبر انقلاب با اشاره به حوادث این روز در مشهد می فرماید: «این جور نبود که زن با برداشتن حجاب در میدان علم یا در میدان سیاست یا در میدان کارهای اجتماعی پیشرفت کند؛ همه ی اینها با حفظ حجاب و عفت ممکن بود و ما در نظام اسلامی این را تجربه کردیم. برداشتن حجاب، مقدمه ای برای برداشتن عفت بود؛ برای برداشتن حیا در جامعه اسلامی بود؛ برای سرگرم کردن مردم به عامل بسیار قوی و نیرومند جنسی بود؛ به جهت اینکه از تمام کارهای دیگر بمانند؛ و یک مدتی هم موفق شدند، اما ایمان عمیق ملت ایران نگذاشت. زن های مسلمان ما با وجود سختگیری ها در طول زمان، در مقابل این فشار سرکوبگر مقاومت کردند؛ پس از رفتن رضاخان به نحوی، در زمان خود او به نحوی، در طول دوران بقیه ی طاغوت هم به نحوی. نابود کردن آرمان های دینی، ارزشهای اخلاقی، پیشرفتهای اقتصادی، عزت بین المللی و خلاصه بر باد دادن سرمایه های یک ملت جزو کارهایی بود که آن رژیم طاغوت و سیاه کار انجام داد». (بیانات در دیدار مردم قم در سالروز قیام نوزدهم دیماه ۱۹/۱۰/۱۳۸۶)
منبع: مبل زیبا
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب